JUVENCA

JUVENCA

nitore placer et pinguedine. Virg. Georg. l. 3. v. 219.

Pascitur in magnis silvis formosa iuvenca

Ideo de iuvenca dictum, quacum confertur Ephraim, Hos. c. 10. v. 11. quamvis ego transivi illum per praestantiam colli eius. Cuiusmodi Iuvenca rufa, immaculata, iniugis, in Vet. Test. extra castra immolabatur, ibiqueve tota cum ligno cedrino, hyssopo et cocco bis tincto comburebatur a Sacerdore, ut eius cineribus aquae separationis immistis aspersi mundarentur, qui propter cadaveris contactum, aut alia de causa polluti erant, Num. c. 19. v. 2. Sed et Iuvencâ pariter a iugo immunt, in vallam asperam deductâ et decollatâ, caedem, cuius auctor esset ignotus, Deus expiari voluit, Deut. c. 21. v. 1. et c. nec non infra voce Vitula. Sic Homerus βοῦν ἤνιν ἀδμήτην, vaccam anniculam indomitan, Il. κ. et Odyss. γ. Yirg. ubi de Aristaei saer ificio Georg. l. 4. v. 540.

----- E. intactâ totidem cervice iuvencas.

Ovid. Fast. l. 4. v. 333.

Ante coronârunt puppem: sine labe iuvencam

Mactârunt operum coniugiique rudem.

Horat. ubi de sacrificio, ab Aug. post Actiacam victoriam, offerendo, intactos boves, Epod. 9. v. 22. etc. oblatas memorant. Uti vero Iuvencae, sic et Iuvenci, in sacris placuêre. Hinc Ps. 69. v. 32. sperat Propheta, laudem, quâ Dei nomen celebraturus est, illi placituram prae bove iuvenco, cornibus atque ungulis iam insigni. Qualem etiam Ascanius Iovi promittit Virg. Aen. l. 9. v. 627. et seqq.

----- ----- auratâ fronte iuvencum

Candentem pariterque caput cum maive ferentem,

Iam cornu petat et pedibus qui spargat arenam.

Seu ut ait Iuv. l. 4. Sat. 12. De Iuvenco, v. 8.

----- ----- quem iam pudet ubera mairis

Ducere, qui vexat nascenti robora cornu.

in Festo Propitiationis, olim pro se ac domo sua, a Pontifice oblato, Vide Lev. c. 16. v. 3. De 7. item Iuvencis, post cultum divinum restitutum, ab Ezechia Rege sacrificatis, aliisqueve hanc in rem, Vide Sam. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 33. ubi de Boum in Sacris usu. Sed et iuvenca Lyricorum olim praemium fuit, uti diximus supra ubi de Epico poemate, Vide quoque infra Lyra. Nomen quoe attinet, Iuvencum dictum autumat Varro, quod iam agraculturae iuvandae sit, de Ling. Lat. l. 4. Isid. quia apud Gentiles semper ubique Iovi iuvencus immolabatur, numquam taurus, Origin l. 12. c. 1. Vide Casp. Barth. Animavers. ad Stat. Theb. l. 6. v. 186.

Non secus ac primo sraudatum lacte iuvencum.

De Hebraeis vero Graecisqueve eius nominibus, eund. Bochart. ubi supra. c. 27.